Ένα ακόμη κομμάτι στο ημερολόγιο των Ονείρων.
Δεν είδα καμμία άγνωστη φάτσα στο “Κύτταρο”. Όχι ότι θα έβλεπα στην ανάλογη συναυλία των Diary Of Dreams στην Θεσσαλονίκη ή στα Χανιά. Ούτε οι ίδιοι οι Γερμανοί είδαν άγνωστες φάτσες έστω κι αν δεν επρόκειτο για τα ίδια άτομα. Βλέπετε είκοσι μέρες πριν την μίνι ελληνική τουρνέ των Diary Of Dreams είχαν φροντίσει να βάλουν τον πήχη ψηλά με ένα ειδικό βιντεάκι που κυκλοφόρησε στο myspace και στο youtube.
Απλά ο Andrian Hates και η παρέα του έλεγαν πόσο αδημονούσαν να μας δουν.
Κι επειδή είχαμε κι εμείς τα ίδια συναισθήματα, ζήσαμε όσα ζήσαμε στο “Κύτταρο” σε μια συναυλία που σε ποιότητα, συναίσθημα, ακόμη και ποσότητα ξεπέρασε την ήδη επική συναυλία τους πριν περίπου δύο χρόνια στο “Οξυγόνο” της Συγγρού.
Το “Κύτταρο” κουβαλάει τόση ιστορία μέσα στο χώρο του που λίγες μπάντες, ακόμη κι αν δεν την γνωρίζουν, φαίνονται αντάξιες της. Είναι ένας χώρος που γέννησε το ελληνικό ροκ και φιλοξένησε ξένα ονόματα πριν 'σκάσει' το “Ρόδον” πόσο μάλλον το “Γκαγκάριν” και φαίνονται τα χρονάκια του πια. Λογικό.
Στο ίδιο χώρο έχουν παίξει ανυπόληπτα χιπ-χοπ σχήματα, σημαντικές low bap μπάντες και ξεχασμένοι έλληνες πουρόκερς. Αλλά κι άλλα ονόματα στις γκρι περιοχές της ροκ κουλτούρας, χωρίς φρου φρου κι αρώματα.
Οι Diary φάνηκε να ταιριάζουν με τον χώρο. Ο κόσμος είχε διάθεση και όπως έγραψα, είμασταν όλοι γνωστοί μεταξύ μας, οπότε...
ΟΚ, ο ήχος δεν ήταν τέλειος...Ειδικά στην αρχή αν και μετά διορθώθηκαν λίγο τα πράγματα. Όμως δεν νομίζω πως από όλες τις φορές που τους έχω απολαύσει τους έχω δεί ή ακούσει πιό πλήρεις και ώριμους.
Τα κορίτσια ούρλιαζαν για τον Andrian (γιατί άραγε χα χα), εμείς για τα κορίτσια τριγύρω (εγώ δηλαδή έχοντας τσεκάρει δύο διαφορετικές περιπτώσεις τέλειων δειγμάτων της ελληνικής θηλυκής φυλής) και όλοι περάσαμε τέλεια. Για τον Andrian είμαι σίγουρος. Θα μπορούσε να διαλέξει...
Τα τραγούδια ηταν κλασσικά ένα κλικ πιό μέταλ από τον ηχογραφημένο ήχο της μπάντας. Καλό αυτό αφού το κοινό των DOD ειναι παρεμφερές με αυτό των Moonspell ή των Paradise Lost και αν και θα'θελα κάποια να ακουστούν καλά ήμουν και με αυτά και με τα 2μιση (!) ανκόρ.
Kορυφαίες στιγμές στο σετ λιστ το “A.M.O.K”, το “She and her darkness” και η επιθετική αρχή με το “The Wedding”
Μόνο μου παραπονο που δεν μπόρεσα να πάω την επόμενη μέρα στα Χανιά.
(Για πολλούς λόγους)
No comments:
Post a Comment